Za kilka dni święto 3 króli, według tradycji królowie podarowali małemu Jezusowi złoto, mirrę i kadzidło.
Zastanawialiście się dlaczego akurat podarunkiem była mirra i kadzidło?
Postaram się ciekawie opowiedzieć Wam o tych dwóch żywicach w filmie w przyszłym tygodniu, ich historia oraz zastosowanie jest fascynujące, a dzisiaj krótki wstęp, zapraszam do czytania 
Nie ma chyba na świecie bardziej wyzwalającego wyobraźnię aromatu prócz wyżej wspomnianych żywic, były one najcenniejszymi zapachami starożytnego świata oraz znaczącym źródłem bogactwa w południowej Arabii, ich uniwersalny urok pozostawał niezmienny przez wieki i utrzymuje się do dzisiaj. Miały zastosowanie w perfumerii, medycynie, kosmetyce oraz przemyśle.
Przypuszcza się, że kadzidło i mirra zostały użyte pierwszy raz w starożytej Południowej Arabii, dowody archeologiczne przedstawiają skrypty na sherdach znalezionych w Ejlacie datowane na V lub VI wiek p.n.e. jest to najwcześniejszy dowód handlu kadzidłem.
Najwcześniejsza wzmianka o substancjach aromatycznych kadzidła w Biblii pokazuje jakie miały znaczenie aromatyczne żywice.
Izraelici przybyli z Gileadu ze swoimi wielbłądami ok. 1730 p.n.e. mieli ze sobą przyprawy, balsamy i mirrę. Hebrajczycy zdobyli swoją wiedzę na temat robienia perfum z przymusowego pobytu w krainie faraonów. Kary ustanowione przez Mojżesza przeciwko prywatnemu używaniu substancji zapachowych, olejków i kadzideł pokazują, że Hebrajczycy, podobnie jak Egipcjanie, używali perfum do własnych celów, głównie w celu uwodzenia. W Księdze Przysłów napisano: „Perfumowałem swoje łoże mirrą, aloesm i cynamonem. Przyjdź, wypełnijmy się miłością do rana: pocieszmy się miłością ”. Stary Testament mówi także, jak Estera kąpała się w mirrze przez sześć miesięcy, zanim podbiła serce Achaswerusa, króla starożytnej Persji.
Egipcjanie, Persowie, Babilończycy, Asyryjczycy, Grecy, Rzymianie i Hebrajczycy przywiązywali ogromną wagę do kadzidła.
Egipska Księga Umarłych określa kadzidło jako „upadły pot bogów na ziemię”, przedstawiając jego mistyczne moce.
Kadzidło wrzucano na rozpalone do czerwoności węgle lub palono w kadzielnicy, podczas gdy kapłan odmawiał specjalne błogosławieństwo lub modlitwę.
Istniały specjalne zasady korzystania z kadzielnicy i specjalne procedury tworzenia mieszanek kadzideł. Jedną z najważniejszych mieszanek kadzideł było Kyphi, ucieleśniał wszystkie sny i fantazje przesądnych ludzi. Inspirowany licznymi składnikami, w tym kadzidłem i mirrą, był przygotowany w wielkiej tajemnicy, a jego dokładna formuła nadal pozostaje fascynującą tajemnicą. Magiczna formuła, jak mówi nam Plutarch, polegała na nasyceniu Kyphi okultystycznymi mocami. Przygotowaniu tej tajnej mieszanki towarzyszyły inkantacje ze świętych ksiąg i słowa wypowiedziane na głos.
Święte kadzidło spalał kapłan lub król. Starożytni Egipcjanie wierzyli, że dusze zmarłych wstąpiły do spalanego dymu i podążały do nieba. Rzeczywiście w „Księdze umarłych” - najwcześniejszym pisemnym zapisie ceremonii religijnych i magicznych - użycie kadzidła było zalecane, aby zabezpieczyć przejście zmarłych w zaświaty.
Instrukcja sporządzania kadzidła i świętego oleju w Biblii oraz mirry, została objawiona przez Boga i spowita tajemnicą. Philo Judaeus sugerował, że cztery składniki świętego oleju - stacte (forma mirry), onycha, galbanum i kadzidło symbolizują cztery żywioły - wodę, powietrze, ziemię i ogień. Święta natura kadzidła i oleju wykluczała ich używanie przez zwykłych śmiertelników. Nie pozwolono im też naśladować formuły. Karą za to było wygnanie. Kadzidło wspomniane jest co najmniej 22 razy w Biblii. Było raz wspomniane jako artykuł, trzy razy jako produkt królewskiego ogrodu Salomona, ale najczęściej było wykorzystywane w kulcie. Hebrajczycy kładli kadzidło na ofiary religijne, aby zwiększyć ich świętość.
Szczególna cześć przyznana kadzidłu i mirrze implikowała głęboko symboliczny gest w ich prezentacji, wraz ze złotem, dla małego Jezusa. Były oczywiście najcenniejszymi substancjami swoich czasów. Mówiono, że złoto służy królestwu, kadzidło symbolizowało świętość a mirra cierpienie.
Kiedy ciało Jezusa zostało zdjęte z krzyża, zostało opatrzone przyprawami przez św. Józefa z Arymatei i św. Nikodema. Mówi się, że uczniowie zużyli więcej niż sto funtów masy mirry i aloesu pielęgnując rany Jezusa.
opracowała Monika Opieka-Nowak
