Często jestem pytana o inspiracje, gdzie ich szukać i jak. Jestem przyzwyczajona do tych pytań oraz dyskusji, od lat zajmuję się fotografią gdzie inspiracje i kreatywność są na porządku dziennym by tworzyć. Pamiętam, kiedy po jednym z plenerów napisał do mnie chłopak z pytaniem jakim cudem zobaczyłam to co zobaczyłam i zrobiłam zdjęcia, jak? to był facet totalnie wyrobiony technicznie, miał wszystko w małym palcu, nie dało by go rady zagiąć w kwestiach technicznych, natomiast kiepsko było u niego z wyobraźnią. Zdjęcia technicznie były bez zarzutu, ale nie miały tego czegoś, pamiętam do dzisiaj nasze rozmowy, trwały kilka tygodni i pamiętam jak bardzo trudno było mi się przebić i wyjaśnić mu czym jest wyobraźnia i że warto by było mniej skupić się na technicznych sprawach a po prostu zacząć patrzeć i robić zdjęcia…

Podobne pytania mam zadawane w związku z komponowaniem zapachów, jak, gdzie, czym się inspirować? nie jestem przekonana czy artystycznego podejścia można się nauczyć, podobnie jak nie każdy będzie w stanie być biegły w naukach ścisłych, na pewno można pobudzić swoją ciekawość oraz wrażliwość… pamiętam rzesze koleżanek mojej mamy, jako mała dziewczynka przysłuchiwałam się ich rozmowom, moja mama jest kolorową duszą, ona widzi, nie potrzebuje projektów, wszystko ma przed oczami i tak urządzała dom, ja mam podobnie, widzę… koleżanki przychodziły i pytały: Dorota jak ty to wszystko zrobiłaś, namalowałaś, jak wpadłaś na pomysł żeby tak wyglądał ogród, dom? nie potrafiła odpowiedzieć, bo miała to w sobie…

Inspiracje mamy wszędzie, we wszystkim, absolutnie WSZYSTKIM, to może być napotkany człowiek, nie musimy go znać, muzyka, malarstwo, emocje, to co za oknem, literatura, nauka czy my sami…

Na pewno by tworzyć ciekawe rzeczy sami musimy być ciekawi, czytać, słuchać, oglądać innych i ich dokonania, inspirować się filmami, przyrodą, zwierzętami, poszukiwać, nieustannie się uczyć, tutaj nie ma miejsca na “nie chce mi się”, “nie mam siły”, “nie mam czasu”...

Ja zapachy widzę, często je fotografuję… słyszę je, mają dla mnie kolory i emocje...

Pracuję powoli, nawet, kiedy tworzę zapach dla wybranej osoby staram się nie poganiać siebie, obserwuję i słucham drugiej strony, daję sobie czas na poznanie i na dotknięcie siebie pomysłem, tak to widzę u siebie, bo inspiracje przychodzą, nagle, czasami mnie to męczy, bo pojawiają się w najmniej spodziewanych momentach, wystarczy mi jedno przeczytane zdanie, jeden obraz, jeden liść i potem już leci…

Jeśli chcesz tworzyć zapachy pozwól sobie na doświadczanie, słuchanie i patrzenie, daj sobie czas… bardzo ważne są dobre podwaliny czyli poznanie swoich materiałów, nauczenie się ich, lecz równie ważny jest pomysł i inspiracja oraz ODWAGA i ciekawość.

Jeśli masz pod nogami suche liście, przyjrzyj się im, zwróć uwagę jak pachną, spróbuj wydobyć z nich zapach, przekonaj się co mają do zaoferowania, snuj w swojej głowie pachnące opowieści, przyglądaj się zapachom wszędzie gdzie jesteś, dyskutuj z ludźmi i nigdy się nie poddawaj.

Jako młoda dziewczyna często spotykałam się ze stwierdzeniami: po co to robisz? wszystko już zostało powiedziane,napisane, sfotografowane. Otóż NIE wszystko, bo nie moim piórem, oczami, nosem, obrazem… każdy z nas odkrywa na nowo świat i widzi go własnymi oczami oraz odczuciami i wiele z nas ma sporo do zaoferowania i odkrycia by inni mogli się tym cieszyć.

Dwa dni temu poczułam się przygnieciona, w krótkiej rozmowie usłyszałam, że humaniści w dzisiejszym świecie są już niepotrzebni, to strata czasu, rynek potrzebuje inżynierów, ludzi technicznie myślących, ufff zagotowało się we mnie. Wszyscy są potrzebni na świecie, dzięki humanistom mamy sztukę, muzykę, literaturę, piękno oraz wrażliwość, świat bez humanistów byłby światem przerażającym… piszę o tym tutaj bo myślę, że jest spora ilość osób na bottanicum, która tworzy przeróżne piękne rzeczy i bliżej im do humanizmu niż nauk ścisłych (tych drugich absolutnie nie potępiam, jak napisałam wyżej wszystko jest potrzebne by się uzupełniać).

Jeśli jesteś osobą, która tworzy, a tworzenie jest wpisane w życie ludzkie to twórz bo świat potrzebuje twórców wszelakich nie tylko finansistów i informatyków

ps. na fotografiach są letnie maki oraz moje dwa konkrety

Monika