Odpoczywam, na kilka dni zrobiłam sobie reset totalny, musiałam dać odpocząć głowie.

Ostatnie miesiące były dla mnie szalenie kreatywne i twórcze, w pewnym momencie aż do granic moich możliwości, drugi raz w życiu przeżyłam zatrucie, przesyt zapachu całkowity, to mi dało wiele wglądów we mnie samą.

Najważniejszy to ten, który pokazał mi mój upór, nie odpuściłam, to ma dobre i złe strony, jak to mówią, trzeba wiedzieć, kiedy zejść ze sceny lecz w tym przypadku determinacja była dobra bo pokazała mi możliwości, ale żeby je odkryć musiałam zaczynać wiele razy od zera, to była praca z pokorą, tą dobrą pokorą, która daje nagrodę na końcu.

Proces twórczy to nie tylko praca przy kompozycjach zapachowych, to wnętrze i absolutnie wszystko wokoło, opracowania merytoryczne, poznawanie historii, przesyłanie próbek i czekanie czy zostaną przyjęte, to również odpowiednia prezentacja wizualna, na końcu jest meta, prezentacja szerokiemu gronu oraz przedstawienie wizji.

W jednym z wywiadów Leszek Możdżer powiedział, że najbardziej wyczerpujące jest czekanie na efekt końcowy, przygotowania do koncertu trwają wiele miesięcy. Czasami bywa, że coś co tworzymy jest gotowe znacznie szybciej, lecz myśl o wielkim wydarzeniu, które przed nami cały czas jest w środku, ekscytacja, stres, czekanie, kocioł emocji.

To żyje i jak to w życiu różne są momenty i to oczekiwanie na wiele spotkań, które prowadziłam z całkowicie nowymi tematami bywało bardzo męczące, bo w głowie tłoczyły się myśli czy wszystko jest wystarczająco dobrze zrobione i zaplanowane. To ciągłe doglądanie kompozycji, cofanie się lub praca od nowa, wiele odkryłam, ale też wiele mam za sobą rozczarowań, praca z naturalnymi materiałami jest wymagająca i bardzo zachłanna, wymaga całkowitej uwagi, to ciągła weryfikacja z rzeczywistością na podstawie zaplanowanej kreacji. Podczas tych miesięcy pracy zobaczyłam jak bardzo przydaje się technika i dobre rzemiosło, wszystkie notatki, które robię latami, moja biblioteka zapachów, zapisane notesy i fach w ręku i nosie, miałam punkty zaczepienia. Powtarzam na warsztatach perfumiarskich jak mantrę, że wszystko zapisujemy, WSZYSTKO, ja badam węchowo każdy etap, każdy krok dodawania nowych materiałów do kompozycji, dzięki temu odkrywam wiele zaskakujących akordów, na które bym nie wpadła, zapisuję, później je odtwarzam, to kopalnia wiedzy i pomysłów na przyszłość, to prawdziwy skarb perfumiarza, który się buduje przez całe życie.

To jak bardzo byłam zmęczona i wyczerpana poczułam po ostatnim spotkaniu w kinie, kiedy wyszłam po wspaniałych warsztatach wszystko ze mnie opadło, czerwiec był apogeum dla mnie, przyjechałam do domu i padłam jak stałam

Zajęło mi kilka dni dojście do siebie, należy być uważnym na siebie i swoje ciało, bo proces twórczy jest wspaniały, ale również wykańczający, jest jak narkotyk, przedawkowany staje się niszczący.

Dzisiaj relaksuję się z dobrą muzyką, książkami i magazynami, w Vogue jest bardzo ciekawy artykuł o pokoleniu Z i o tym jak ono interpretuje perfumy, czego poszukuje. Od siebie mogę powiedzieć, że młodzi ludzie szukają czegoś absolutnie innego, ale również są bardzo zaintrygowani klasyką. Miałam przyjemność niedawno komponować perfumy dla barbera, który zakochał się w skrajnym vintage, takim dla większości nie do przyjęcia, przeniosłam to na grunt współczesny i powstały bardzo osobliwe perfumy, jak to pan barber powiedział “uszyte na jego miarę i nie do podrobienia, nikogo drugiego z tym zapachem nie spotka”, myślę, że ma rację

Monika