„Jest tylko jeden zapach, który może konkurować z zapachem burzy: zapach drewnianego ołówka”.
– Ramon Gomez de la Serna –
Zapachy z dzieciństwa, które mamy trwale zapisane w naszej pamięci są bezpośrednim łącznikiem z oknem naszej emocjonalnej przeszłości.
Kto z nas nie pamięta zapachów czekolady, kakao, maści rozgrzewających czy gum do żucia?
Coraz częściej psychologowie sięgają w swojej pracy do zapachów z dzieciństwa, tak zwane “pachnące retrospekcje” mają ścisły związek z pamięcią oraz całym tyglem emocji.
Dzieci do piątego roku życia mają bardzo wyczulony zmysł węchu oraz smaku, to właśnie w tym okresie biorą wiele rzeczy do ust i ich smakują oraz je wąchają, w ten sposób budują sobie własny plecak doświadczeń oraz poznają otaczający je świat.
Ekspertka medycyny oraz pisarka Helen Fields uważa, że we wczesnym dzieciństwie smak i zapach są najistotniejszymi kanałami chemicznymi służącymi by dziecko rozumiało świat. Po ukończeniu piątego roku życia nos dziecka przestaje być tak chłonny na zapachy jak wcześniej, na prowadzenie wychodzi zmysł słuchu i wzroku.
Badania z lat 90tych ubiegłego wieku dla Monell Chemical Sciences Center w Filadelfii pokazały iż niemowlęta już w brzuchu matki są podatne na zapachy. Dzięki ammiopunkcji stwierdzono, że dietę matki można dosłownie powąchać, dzięki temu płód bardzo wcześnie zaczyna się uczyć zapachów.
Mam pewną swoją hipotezę, wiadomo już że dziecko może nabawić się traumy podczas porodu, która ujawnia się w życiu dorosłym, nie zawsze dorosły człowiek jest tego świadomy, myślę, że zapachy również mogą mieć tutaj wpływ oraz mogą być powodem do pewnych odkryć, skoro dziecko jest ultra wyczulone na zapachy do piątego roku życia, to jeszcze bardzo tajemnicza gałąź nauki.
Stosuje się specjalne terapie, których celem jest powstrzymanie utraty pamięci węchowej, są one stosowane przede wszystkim u osób pośród których rozwija się Alzheimer lub Parkinson, w tych dwóch chorobach zmysł węchu gra ogromną rolę również na etapie wczesnego rozpoznania.
Monika
