Zakwita co noc w moim ogrodzie bieluń dziędzierzawa, mam go w inwentarzu, rozsiewa się rok rocznie po działce, według źródeł pochodzi z Meksyku, Europy Południowej, Azji i Indii, dobrze się też ma na Śląsku, ale tak naprawdę można go spotkać wszędzie oprócz Arktyki.
Gdy bieluń jest szczęśliwy rozsiewa się i zachwaszcza, u mnie mu dobrze, na działkach obok go nie ma.
Kwiaty rozwija przy świetle księżyca, są piękne, dzwonki nęcą, uwodzą, to typowy duch pośród kwiatowych zapachów, zapach ma delikatny, odrobinę piżmowy, goździkowo-pudrowy, bardzo przyjemny, mnie czaruje, pozwala się poczuć na moment po czym zostają wspomnienia. Rano jeszcze mogę wyczuć jego zapach już w zamykającym się dzwoneczku, pachnie inaczej niż w nocy, podczas pierwszego zachłyśnięcia się wyczuwam delikatną woń orzecha, która jest dobrze wyczuwalna w soku jego liści. Niektórzy uważają iż roślina ta pachnie skunksem, może coś w tym być, robię z ciekawości ekstrakt na etanolu i pachnie bardzo specyficznie, nie należy do przyjemnych.
Nie dajcie się zwieść bieluniowi, jego spokojnemu wyglądowi, jest rośliną niebezpieczną potrafiącą śmiałków doprowadzić do śpiączki, jak donoszą źródła jego białe, niewinne serce w postaci kwiatu nie przeszkadza mu wywoływać okropne migreny u tych którzy pozostaną zbyt długo w jego towarzystwie.
Od dawien dawna bieluń był wykorzystywany w szamanizmie oraz w praktykach religijnych, Aztekowie uważali go za świętą roślinę.
Wierzono, że jak włoży się jego liście na czubek kapelusza chroni właściciela przed udarem słonecznym, natomiast wkładając go do butów leczy z bezsenności, pod poduszką też działał na dobry sen.
W celach magicznych wykorzystywany był do odganiania klęsk, miał moce uśpienia i ochrony, usuwał klątwy.
W czasach, kiedy odbywały się procesy czarownic w Europie i Salem bieluń w ogrodzie ludzi był prawdziwym nieszczęściem, wskazywał iż jest tam czarownica.
Bieluń ma płeć kobiecą, jego planeta to Saturn a żywiołem jest woda.
opracowała Monika Opieka-Nowak
